สมัยก่อน มีแม่ทัพคนหนึ่งเล่นหมากล้อมเก่งมาก ไม่ค่อยมีคนเล่นชนะได้วันหนึ่ง
แม่ทัพออกรบ ผ่าน ห มู่ บ้านแห่งหนึ่ง เห็นบ้านเล็กๆ หลังหนึ่ง มีป้ายติดว่า
“เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ” แม่ทัพไม่เชื่อ จึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านและ
เล่นด้วย ปรากฎว่า เจ้าของบ้านแพ้ทั้ง 3 กระดานแม่ทัพหัวเราะอย่างพอใจ
แล้วบอกว่า “แกเอาป้ายลงได้แล้ว” แล้วแม่ทัพก็ไปออก รบด้วยความดีใจไม่นาน
แม่ทัพรบชนะกลับมา ผ่านมาที่เดิม ก็ยังเห็นป้ายแขวนอยู่ที่บ้านหลังเดิม
แม่ทัพจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านเจ้าของบ้านจึงขอท้าดวลกับแม่ทัพอีก
ปรากฎว่าครั้งนี้ แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน แม่ทัพประหลาดใจมาก ถามเจ้าของบ้านว่า
เพราะอะไร? เจ้าของบ้านตอบว่าครั้งก่อนท่านมีภารกิจออกรบ ข้าน้อย
จะไปลบเหลี่ยมทำให้ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ท่านชนะกลับมา
ข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้วครับ” คนที่เก่งจริงในโลกนี้ คือคนชนะได้
แต่ไม่จำเป็นต้องชนะ มีใจกว้างขวางพอที่จะให้ การใช้ชีวิตก็เหมือนกัน
รู้ไม่จำเป็นต้องพูด, ไม่พูด ใช่ว่าจะไม่รู้หากคุณพูดในสิ่งที่คุณรู้แต่เป็นเรื่อง
ที่เจ้าของเรื่องไม่อยากให้รู้ หรือไม่คิดว่าคนอื่นจะรู้ คุณไม่ได้มิตร
แต่ได้ ศั ต รู คนทุกคนบอกว่ารับความจริงได้ ต้องการให้คุณพูดความจริง
แต่พอคุณพูดแล้วใช่ว่าจะรับได้ทุกคน อาจจะโกรธคุณอีกต่างหากที่
ดันมารู้ความจริงที่บอกให้คุณพูดความจริงเขาแค่ต้องการจะรู้ว่าคุณรู้เท่าไหน
แต่ไม่ได้หมายความว่ารับความจริงได้เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมากเยอะกว่า
ที่เขาคาดไว้ เขาย่อมโกรธคุณ เพราะคุณรู้ทัน
ขอขอบคุณข้อมูล hunsa.siamtodaynews