คนที่เก่งจริงในโลกนี้ คือคนชนะได้แต่ ไม่จำเป็นต้องชนะอยู่ร่ำไปในทุกครั้งไป มีใจกว้างขวางพอที่จะยอมแพ้บ้าง มีใจเมตตาพอที่จะปล่อยผ่านไปการใช้ชีวิต ก็เหมือนกัน รู้ไม่จำเป็นต้องพูด ไม่พูดใช่ว่า
จะไม่รู้หากคุณพูดในสิ่งที่คุณรู้ แต่เป็นเรื่องที่เจ้าของเรื่องไม่อย ากให้รู้หรือไม่คิดว่าคนอื่นจะรู้ คุณไม่ได้มิตร แต่ได้ศั ตรูต่อหน้าคนใจแคบ คุณต้องใจกว้าง ถ้าทำใจกว้างไม่ได้ ก็ต้องแกล้งโ ง่
คนทุกคนบอกว่า “รับความจริงได้” ต้องการให้คุณ “พูดความจริง”แต่พอคุณพูดแล้ว “ใช่ว่าจะรับได้” บางครั้ง.. อาจจะ “โกรธ” คุณอีกต่างหากที่ “เสือก” รู้ความจริง หรือ “รู้ทันเขา” บางที
ที่เขาอย ากให้เราพูดเพียงแค่ต้องการจะรู้ว่าคุณรู้เท่าไหน แต่ไม่ได้หมายความว่ารับความจริงได้เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมาก เยอะกว่าที่เขาคาดไว้ เขาย่อมโกรธคุณ เพราะ “รู้ทัน” มีเรื่องเล่าอยู่ว่า
แม่ทัพคนหนึ่งเล่นหมากล้อมเก่งมาก ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้วันหนึ่ง.. แม่ทัพออกรบผ่านห มู่บ้านแห่งหนึ่ง เห็นบ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง มีป้ายติดอยู่หน้าบ้านว่า..“ เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ ”
แม่ทัพไม่เชื่อ จึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านและเล่นด้วย ปรากฎว่า.. เจ้าของบ้านแพ้ 3 กระดานรวด แม่ทัพหัวเราะ พร้อมพูดจาถากถางว่า.. “ 555 แกเอาป้ายลงได้แล้ว” แล้วแม่ทัพก็ไปออกรบด้วยความมั่นใจ
หลังจากแม่ทัพรบชนะกลับมา ผ่านมาที่บ้างหลังเดิม ก็ยังเห็นป้าย แขวนอยู่ที่หน้าบ้าน แม่ทัพจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้านแล้วถามว่า “ทำไมยังกล้าเอาป้ายขึ้นอีก “ แม่ทัพรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก
จึงขอท้าดวลอีกครั้ง.. ปรากฎว่าครั้งนี้ แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน…!!!แม่ทัพประหลาดใจมาก ถามเจ้าของบ้านว่าเพราะอะไรครั้งนี้เจ้าของบ้านถึงได้เก่งนัก เจ้าของบ้านตอบว่า…”
“ ครั้งก่อน ท่านมีภารกิจออกรบ ข้าน้อยไม่อย ากทำให้ท่านเสียกำลังใจในการรบ หากครั้งก่อนท่านแพ้ข้า ท่านอาจขาดความมั่นใจ จนทำให้แพ้ศึก และ บ้านเมืองโดนยึด ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ ท่านชนะกลับมา ข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้ว ”
คนเก่งไม่ใช่คนที่ชนะในทุกครั้งเสมอไป คนที่เก่งจริงคือคนที่รู้ว่า.. ชนะได้แต่รู้ว่าจำเป็นต้องยอมอ่อนข้อตอนไหน มีใจกว้างขวางพอที่จะหลีกทางให้…เก่งไม่จำเป็นต้องอวด อวดเก่งทุกครั้ง
ใช่ว่าจะส่งผลดีเสมอไป ต่อหน้าคนใจแคบ คุณต้องใจกว้าง ถ้าทำใจกว้างไม่ได้ ก็ต้องแกล้งโ ง่
ขอขอบคุณ b i t c o r e t e c h
